EDID staat voor Extended Display Identification Data (EDID) en is eigenlijk de “handshake” tussen bijvoorbeeld de televisiedecoder en een televisie of monitor en computer. Met veel bombarie werd het bij Microsoft gelanceerd. Plug ’n Play, al was het in het begin vooral Plug ’n pray. Gelukkig heeft de technologie zich uitstekend ontwikkeld en kun je er nu veel profijt van hebben.
Apparaten welke je op elkaar aansluit die direct elkaar herkennen en de beste instellingen gebruiken vanuit elkaars specificaties. EDID bestaat uit 256 tekens per apparaat.
Deze EDID bevat informatie zoals:
• De fabrikant van het apparaat (zie hier een overzicht van de afkortingen van de fabrikanten).
• Het type nummer van het apparaat.
• De productie datum (week en jaar) van het apparaat
• Type inputs van het apparaat
• Maximale maat van het beeld (voor breedbeeld 16:9 bijvoorbeeld)
• Kleurgebruik van het apparaat
• Resolutiestandaard (63 (!) mogelijkheden: bijvoorbeeld 1920x1080p @ 120 Hz)
• Enzovoorts
Voor de uitleg neem ik mijn Apple Cinema monitor als voorbeeld.
En de handshake duurt slechts een splitsecond om de juiste resolutie e.d. te bepalen tussen de bron en beeldapparaat. Bijvoorbeeld de Apple TV die zich aanpast aan de mogelijkheden van de TV. Hij kan alle 63 manieren uitsturen maar past zich aan, aan het beeldapparaat.
HDBaseT ondersteunt EDID in alle mogelijkheden en kan dit ook in de toekomst doen met nieuwe resoluties. Zelfs als deze nu nog niet bekend zijn.
Haal jij zoveel informatie uit één handdruk?